Opłaty za korzystanie z windy

Jeśli statut spółdzielni przewiduje, że opłaty za korzystanie z windy dotyczą wyłącznie lokali położonych na piętrach, są to postanowienia generalne. Wszystkie osoby, które spełniają określone warunki, czyli w tym przypadku zajmują lokale na parterze, mogą korzystać ze zwolnienia z opłaty za korzystanie z windy.

Lokatorzy, którzy mieszkają na parterze i są tym samym zwolnieni z wnoszenia opłat za korzystanie z windy, nie uzyskują nieodpłatnego świadczenia od spółdzielni mieszkaniowej.

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 lipca 2012 r. (nr IBPBII/1/415-333/12/BJ) organ podatkowy, uznał, że mieszkańcy lokali na parterze, którzy są zwolnieni z opłat za windę, uzyskali z tego tytułu przychód, od którego powinni zapłacić podatek dochodowy. Zdaniem fiskusa wszyscy lokatorzy powinni płacić za utrzymanie wind, zatem ci, którzy zostali zwolnieni z tego obowiązku, muszą uiścić podatek od uzyskanego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Następuje to poprzez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Termin "świadczenie" pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z jego art. 353 oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Zdaniem organu podatkowego, skoro ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych nakłada zarówno na członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, jak i na właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni obowiązek pokrywania kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu i powyższe opłaty ponoszą wszyscy bez różnicy, czy lokal usytuowany jest na parterze, czy na dziesiątym piętrze a statut spółdzielni stanowi, iż jednym z kosztów eksploatacji budynków mieszkalnych są koszty eksploatacji i utrzymania dźwigów osobowych, to podjęcie przez walne zgromadzenie spółdzielni uchwały o zwolnieniu z opłat za eksploatację dźwigów osobowych mieszkańców mieszkających na parterach budynków i rozłożenie tego kosztu na mieszkańców wyższych pięter spowoduje powstanie po stronie tych osób przysporzenia majątkowego, które należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej.

Gdyby nie podjęto uchwały o zwolnieniu mieszkańców mieszkających na parterach budynków z uiszczania opłat za windę, to byliby zobowiązani do poniesienia kosztem swego majątku określonych świadczeń finansowych, skoro z wewnętrznych przepisów spółdzielni wynika obowiązek pokrywania przez mieszkańców lokali mieszkalnych, usytuowanych na parterze, kosztów utrzymania i eksploatacji oraz remontu dźwigów osobowych. Tym samym podjęcie uchwały o zwolnieniu ich z tych opłat skutkuje tym, że uzyskają oni określoną korzyść finansową.

W opinii Ministerstwa Finansów osoby te nie osiągają przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tego rodzaju bonifikata w opłacie czynszu nie jest indywidualna i nie powoduje powstania przychodu.

Minister Finansów w najbliższym czasie ma dokonać analizy indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w tym zakresie, a w przypadku potwierdzenia ich nieprawidłowości, dokona ich zmian.