O tym, czy będziesz miał w domu szybko internet, często decyduje lokalizacja. Jeśli mieszkasz teraz na uboczu jakiejś małej miejscowości, może być kłopot. Przyjmijmy najgorszy scenariusz: Neostrada nie działa (ze względów technicznych - brak sieci), a twoja ulubiona kablówka, która dotychczas otwierała ci okno na świat, po prostu tu nie dociera. Co pozostaje? Bezprzewodowa alternatywa: internet radiowy lub satelitarny. Jak go doprowadzić?
Szczegółowo skąd wziąć internet - będziemy pisać jutro w dodatku finansowym "Pieniądze".
Magiczne litery: WiFi
Tą nazwą określa się rodzinę sieci bezprzewodowych. Komunikacja w ich obrębie odbywa się drogą radiową. Polskie sieci wykorzystują dwa standardy: starszy - transfer danych do 11 Mb/s (802.11 b) oraz nowszy - transfer do 54 Mb/s (802.11 g). Działają one na paśmie 2,4 GHz, oferując zasięg do 46 m w pomieszczeniach i do 96 m na terenie otwartym.
Zasięg można zwiększyć, stosując specjalne anteny. I tak też funkcjonują lokalni dostawcy internetu, którzy rozdzielają sygnał z profesjonalnego łącza radiowego na domy znajdujące się w zasięgu odpowiednio wzmocnionego nadajnika i pobierają za to stosowną opłatę.
UWAGA: zazwyczaj ceny mocno konkurencyjne w stosunku do oferowanych przez TP SA. Stawki za internet o prędkości 512/256 kbps zaczynają się już od 45 zł.
Zanim zdecydujesz się na wybór dostawcy internetu, powinieneś dobrze przepytać sąsiadów o firmy funkcjonujące na twoim (nowym) lokalnym rynku. Bywa bowiem, że nadajniki są instalacjami na wpół amatorskimi, co nie gwarantuje stałych transferów oraz odporności na warunki atmosferyczne. Różnie też bywa z obsługą użytkowników netu przez administratorów.
Uwaga! Operator twojego radiowego internetu uzależni podłączenie ciebie do sieci od tego, czy opłaci mu się stawiać maszt w twojej okolicy. Najlepiej więc dogadać się z sąsiadami i razem wystąpić o podłączenie.
Albo satelita
Internet satelitarny jest doskonałym rozwiązaniem, gdy pozbawieni jesteśmy dostępu do "zwykłych" usług internetowych (łącze telefoniczne) telewizji kablowych czy sieci WiFi. W przeciwieństwie do konkurencyjnych technologii satelita sprawdza się wszędzie. Co ważne, jest prosty w obsłudze i niewiele droższy od tradycyjnych.
Dla domów jednorodzinnych stosuje się łącza satelitarne jednokierunkowe (technologia DVB). Oznacza to, że przez satelitę jedynie ściągasz dane z sieci (np. stron internetowych). By móc wysłać żądanie ściągnięcia np. strony WWW, potrzebny jest kanał zwrotny. Nie musi mieć wyśrubowanych parametrów, powinien być jedynie stale gotowy do wysyłania niewielkich partii danych (żądań) i okazjonalnych większych porcji informacji (np. załączników do poczty elektronicznej).
Do satelitarnych połączeń internetowych idealnie nadaje się telefon komórkowy lub modem z obsługą połączeń GPRS.
Klienci, którzy zdecydują się na to rozwiązanie, otrzymują specjalną kartę SIM oraz wliczony w cenę abonamentu ryczałt na połączenia, bez limitu wysłanych danych.
Pobieranie danych za pośrednictwem satelity wiąże się niestety z pewnym opóźnieniem w ich przesyłaniu. Wynosi średnio niecałą sekundę, ale w skuteczny sposób utrudnia korzystanie z dobrodziejstw telefonii internetowej, sieciowych gier komputerowych i pozostałych interaktywnych narzędzi.
Zdarza się, że dostawcy internetu ograniczają możliwość współdzielenia internetu. W sytuacji gdy ograniczenie dotyczy pojedynczego komputera, może się ono wiązać z dodatkowymi kosztami (np. każdy dodatkowy komputer podłączony do netu może być obciążony opłatą abonamentową). Dlatego dobrze przeczytaj umowę, zanim ją podpiszesz. Jak znaleźć nowego dostawcę internetu? No cóż, pozostaje dobrze popytać, czytać ogłoszenia albo skorzystać np. ze strony www.internet-radiowy.pl. Sporo informacji znajdziesz też na forum www.bez-kabli.pl.
Jakie formalności musisz załatwić? Jeżeli jesteś właścicielem domu - właściwie żadne. Jeśli jednak dom jest własnością np. spółdzielni mieszkaniowej, a operator będzie chciał na dachu postawić antenę, musisz wystąpić do administratora budynku o zgodę na montaż.
